...شلغم نپخته ایی از افکارم...
اصلا منو چه به هوای دونفره ... هوای دونفره مال همونا که یکی هواشونو داره که تو هواهای دونفره تو خونه نمونن! که تو سرما برن بیرونو و دست همو بگیرن تا عاشق تر شن... منو از دنیا همین بس که تو هوای گرفته و گرم خونه یه پتو بر دارم و برم کنار بخاری کز کنم... اونوقت منتظر یه فرشته بشم که با یه استکان چایی قند پهلو بیاد و کنارم بشینه من سرمو بذارم رو پاش اونم مثل همیشه دست بکشه رو موهامو دعوتم کنه به اون قدیما و خاطرات اون روزا... منم مثل همیشه اونقدری به روزا نزدیک بشم که با دستای خودم اون خروس قندی یه قرونیو از حسن بقال بخرم...! اصلا اگه برفم اومد من دلم برف بازیای دونفره رو نمیخواد... من دلم تصور برف های تا زانو بالا اومده و اون چکمه پلاستیکی های سوغاتیو میخواد! دلم میخواد دنیام پر از حس گرم و دوست داشتنی نشستن زیر کرسی بشه... منو چه به هوای دونفره...! منو از دنیا همین بس که مادرانه هاشو را خرجم میکنه.. منو از دنیا همون دستای گرم و دوست داشتنیه رو موهام بس . 
| پیچک دات نت قالب جدید وبلاگ |
