...شلغم نپخته ایی از افکارم...
من زندگی را دوست دارم اگر زنده نباشم چه کنم؟!؟!؟ عاشق مرگ باشم؟!؟!همان مرگی که نیکی اش در زیستن است؟ اگر از پیچ و تاب این شهرفرنگ برای خودم سیاهچاله بسازم چه چیزی عوض میشود؟؟؟ جز انکه همه چیز به غایت سختی رسد؟ نه اینجا همان شهر بازی کودکی هایم است به همان سادگی ان روز ها اما حالا بزرگ شده ام و اجازه ی سوار شدن وسایل ترسناک تر را دارم میدانم ممکن است اولش مرا بترساند اما همیشه بعد از اینکه به خانه میروم شهر بازی میشود یک روز خاطره ی خووب... من نمیگویم زندگی را دوس دارم برای کسانی که مرا دوست دارند و... نه اینبار بدون هیچ کلیشه ایی این زندگی من است امده ام تا با ان باشم... و من او را میپذیرم و خواهم دید که چگونه با من همراه خواهد شد...درست همان طور که او میخواهد
| پیچک دات نت قالب جدید وبلاگ |
