ترانه ی دلتنگی هایت را بسرا...

تو برای عادت به عادت هایی عادی زاده نشده ایی..

تصور گریان بودنت سخت است

عاشق بودی...میدانم

عاشق بمان اما اشک نه...

چشم تمام عشاق دل افسرد به دستان توست...

تو باید بسرایی تا دل عاشقی با کمی گریه ارام گیرد

تبسم کن ...بخند و بلند بخوان تا دردت حفظ شود

تا اتش این سرودن ها خاموشی برنگزیند...

مگر کجای تاریخ این سرزمین دور و دراز

شاعری شاد بوده؟!؟!

درد عشق را اگر تو حبس نداری

دیگر سینه ایی با احساس پر نخواهد شد

"پس ای شاعر عاشق بمان تا شاعر بمانی و شاعر بمان تا عشق بماند..."

نوشته شده در چهارشنبه 94/4/24ساعت 5:40 عصر توسط ریحانه نظرات ( ) | |