...شلغم نپخته ایی از افکارم...
دلقک ها شاد نمی میرند شاید روز هایی در ان خلسه های دور از صدابردار و کلاکت های شروع نمایش و چشم های منتظر برای خندیدن بار ها هق هق گریه هایشان راه نفس هایشان را بند بیاورد اما...دلقک ها میخندند میخندانند انقدر که شاید به اشک هایشان هم بخندییم به راستی چه کسی در سکوت ان دلقک پیر اندیشید و چه کسی فهمید پاهایی که برای شادی مردم لنگ میزد و تا به تا میشد روزی واقعا برای رسیدن به سن ناتوان بود سکوت دلقک از کار افتاده سنگین بود...به سنگینی این مفهوم که دیگر حتی نقابی برای تظاهر به خندیدن هم ندارد... دلقک ها شاد نمیمیرند اما...شاد زندگی خواهند کرد به شادی تمام ان خنده هاییی که برای مردم اوردند و چه دلنشین بود لبخند دلقک پیر در ان خوابی که از فردایش هیچ تظاهری در خندیدن نبود...
| پیچک دات نت قالب جدید وبلاگ |
